Robienie na drutach stało się modne i nie kojarzy się już tylko z babcinym zajęciem. Mięciutka włóczka puffy jest przyjemna w dotyku, a w połączeniu z drutami wpływa na twoje samopoczucie, a nawet stan zdrowia. Dziergasz już od lat, ale zastanawiasz się, skąd to się wzięło. Zapoznaj się z historią dziewiarstwa, a rozwiniesz swoją pasję o wiedzę merytoryczną.
Jak jest teraz?
Współcześnie dziewiarstwo traktowane jest hobbystycznie. Dobrze wkomponowuje się w sposób życia wielu ludzi, promujących styl slow-life, zero waste oraz szeroko rozumiany recykling. Zamiast kupować nowe ubrania, możemy zrobić je samodzielnie, przerabiając na przykład stare swetry albo odzyskując włóczkę z innych robótek. Dostęp do internetu również pogłębił modę na dzianie. Obecnie pasmanterie przeniosły się do cyberprzestrzeni. Istnieje wiele sklepów internetowych z włóczkami oraz innymi dodatkami potrzebnymi do szycia, szydełkowania czy robienia na drutach. Na https://zamotane.pl/pl/c/Wloczki/15 odnajdziesz bogaty asortyment tanich włóczek w różnych kolorach. Robienie na drutach ma udowodniony wpływ na zdrowie psychiczne i fizyczne, działa uspokajająco i odstresowująco. Jeden dzień w roku poświęcony jest właśnie tej czynności. Dziewiarstwo pomogły wypromować gwiazdy, takie jak Sarah Jessica Parker czy Julia Roberts.
Jak było kiedyś?
Robienie na drutach sięga początków naszej ery. Najnowsze odkrycia badaczy nawiązują do wełnianych skarpet, znalezionych na obszarach należących do Starożytnego Egiptu. Występowała wtedy inna technika robienia na drutach. Używano w tym celu tylko jednego drutu-igły oraz wełny pochodzenia zwierzęcego, czasami też włókien roślinnych. Niewiele dzianinowych zabytków przetrwało od czasów starożytnych, lecz zachowały się skarpety dwupalczaste wykonane ściegiem koptyjskim.
Do Europy dziewiarstwo przybyło z krajów arabskich. Najstarsze dzianiny z okresu średniowiecza pochodzą z XII wieku. Druty wykonywano z kości, metalu oraz drewna. Pierwsze robótki były jednokolorowe i małych rozmiarów. Z czasem zaczęło się to zmieniać. Wyrabiano przedmioty użytkowe, takie jak bogato zdobione poduszki oraz odzież. Ubrania miały być elastyczne i przylegające do ciała. Źródłem wiedzy o dziewiarstwie w tamtych czasach są liczne dzieła malarskie. Częścią średniowiecznej kultury i sztuki były sceny biblijne. Można wyróżnić obraz Mistrza Bertrama z początku XV wieku, który przedstawia Matkę Boską dziergającą przy użyciu czterech drutów pończoszniczych jednocześnie. Dziewiarstwem nie zajmowały się jedynie kobiety, to było popularne zajęcie także wśród mężczyzn. We Francji zaczęły tworzyć się organizacje cechowe, jednoczące rzemieślników z wielu miejscowości.
Na przełomie XV i XVI wieku robienie na drutach rozkwitło. Kobiety dziergały ubrania dla dzieci, na głowach noszono dzianinowe berety. Popularne były także pończochy, które nosił, między innymi król Anglii – Henryk IV. Mężczyźni wykorzystywali umiejętności dziewiarskie do zaplatania sieci rybackich. Do dziergania używano głównie wełny owczej bądź jedwabiu. W 1589 William Lee skonstruował maszynę dziewiarską, która miała usprawnić produkcję dzianinowych strojów. Jednak robienie na drutach mocno się zakorzeniło w styl życia ludzi, że maszyna nie cieszyła się dużym zainteresowaniem. Robótki ręczne cieszyły się powodzeniem aż do XVIII wieku.
W XIX wieku wynalazek Williama Lee wyparł tradycyjne metody produkcji odzieży. Nie zmienia to faktu, że robienie na drutach było kontynuowane. Stało się modnym zajęciem dam dworu. Powstawały pierwsze publikacje dotyczące dziewiarstwa.
Kiedy wybuchła I wojna światowa dzierganiem zajmowały się głównie kobiety, których mężowie brali udział w bataliach. Dziewiarstwo stało się ważne społecznie w tamtym okresie. Zachęcano kobiety do robienia odzieży dla żołnierzy, aby zapewnić im ciepłe ubrania na froncie. Lata 20. to czas, kiedy wprowadzano trendy popkulturowe. Znani projektanci tworzyli kreacje składające się z dzianinowych części garderoby. Ubrania te były robione z wysokiej jakości materiałów naturalnych, na przykład z wełny, jedwabiu czy lnu. Po 1940 roku powszechne zrobiły się tkaniny syntetyczne.
Lata 50. i 60. XX wieku to czas twinsetów, czyli zestawów dzianinowych, przeważnie to był top i kardigan w takim samym kolorze i z takiego samego materiału. W tym okresie zanikało już tradycyjne dziewiarstwo, ponieważ zaczęto produkować odzież na masową skalę. Robione ręcznie swetry zastępowały bluzy dresowe, które przenikały do codziennej mody. Na początku XXI wieku robienie na drutach powróciło z klasą do domów wielu osób.
Już wiesz, że pierwsze wzmianki o robieniu na drutach wywodzą się z czasów starożytnych. Nie można jednak sprecyzować dokładnej daty ani osoby, która zapoczątkowała tą czynność. Tak przez wieki kształtowała się historia dziewiarstwa.
